Gran Canaria - ook voor fotografie zeker de moeite waard (deel 1)

Carin en ik gaan graag enkele keren per jaar op vakantie, liefst één keer daarvan naar een bijzondere bestemming (over het algemeen buiten Europa). Echter, ook dit jaar gooide Corona weer roet in het eten...
In het voorjaar zijn we een week naar een huisje in Brunssum gegaan (zie mijn twee blogs daarover - "De Brunsummerheide in pasteltinten" en "Het laagjeslandschap van de Brunsummerheide", dat was toch zeker ook erg leuk en fotogeniek). Voor de zomer of najaar wisten we niet goed wat mogelijk zou zijn, maar een verre reis wilden we in ieder geval toch maar niet doen dit jaar.

 

Ons oog viel daarom op het Canarisch eiland La Palma. Dat zou een mooi wandeleiland moeten zijn, met vast ook wel een paar fotogenieke plaatsen. En steeds Corona-code groen of geel, dus daar zouden we toch heen moeten kunnen gaan. Dus we hadden een mooie huisje geboekt voor 2 weken in augustus, in een groene, rustige omgeving.
Maar helaas, het was ons niet gegund: tot 2 keer werd het toch vanwege Corona geannuleerd. We besloten toen maar om de reis te verzetten naar het najaar.
Bijna klaar om te gaan, ging het echter wéér niet door: de vulkaanuitbarsting ruim een week vóór ons vertrek zorgde er weer voor dat het moest worden geannuleerd.

We wilden nu echt wel eens op vakantie, en gelukkig konden we zonder problemen of extra kosten omboeken. Dus half oktober gingen we dan toch op weg, naar het toeristische Playa des Ingles op Gran Canaria.

 

Heel veel tijd had ik niet gehad om me voor te bereiden op plekken waar ik wilde gaan fotograferen, maar de zandduinen van Maspalomas stonden wel hoog op mijn lijstje.
Ik had niet verwacht dat deze duinen zo hoog zouden zijn: hier en daar wel 15 tot 20 meter! En ik had ook niet verwacht dat er zulke mooie patronen en structuren in het zand te vinden en fotograferen zouden zijn.

 

Waar de andere toeristen de flink harde wind de eerste paar dagen van onze vakantie ongetwijfeld vervloekten, waren Carin en ik in onze nopjes :-) 
Want hierdoor stoof het zand over de duinen, en werden voetstappen binnen 10 minuten vrijwel weggevaagd.

 

We moesten wel zorgen dat we niet aan de verkeerde kant, onderaan een duin gingen staan, want dan werden we compleet gezandstraald. Maar de vele prachtige structuren en randen in het zand zorgden ervoor de we uren zoet waren.

 

De derde dag gingen we met onze huurauto vanuit het zuiden het binnenland in, op naar het midden van het eiland. Al snel reden we hoog in de grillige en vrij kale bergen, maar met het harde licht van de al wat hoger staande zon leverde dat vooral veel "prullenbak-foto's" op.
Tot we op één van de hoogste punten op het eiland kwamen, bij "Pico de las Nieves", waar ineens wolken tegen de bergrug op omhoog geblazen werden.

Dom genoeg had ik geen statief meegenomen (we wilden een flinke wandeling gaan doen), en ook geen filter-setjes.
Dus ik moest het doen met een muurtje als ondersteuning of fotograferen uit de hand.
Mijn idee om met een lange sluitertijd de wolken te fotograferen kon ik dus helaas niet uitvoeren.

 

Even verderop was er een helling met bijzondere begroeiing van lage struikjes en wat rotsen.
We konden net een paar foto's maken, voordat ook dit helemaal in de mist/wolken verdween.

 

Op het vliegveld hadden we een grote foto-poster gezien, met reclame voor het eiland. De foto leek wel gemaakt in Antelope Canyon, een prachtige roodgekleurde slot-canyon in Amerika (zie mijn foto's daarvan op onze reisverslagen website). Onze hostess wist gelukkig later te vertellen waar het precies was (en dat het tegenwoordig een zeer populaire Instagram hotspot is).

Parkeren viel niet mee, dat moest gewoon met de auto langs de kant van de weg. En we konden daarvandaan achter de diverse Insta-hipsters aanlopen naar de canyon. Uiteraard was het veel kleiner dan Antelope Canyon, maar vooral door het onverwachte genoten we toch van deze mooie en fotogenieke plek.

 

Twee dagen later waaide het weer flink, dus ik wilde graag nog eens bij het warme licht van een zonsondergang de zandduinen fotograferen.

We waren mooi op tijd, en konden ons dus eerst eens uitleven op het stuivende zand.

 

Naarmate de zon wat lager zakte, kwam er een mooie gouden gloed over de duinen, en werden de structuren en patronen in het zand nog mooier zichtbaar.

 

Nog wat later onstond er ook een mooi kleurverschil tussen de delen die al in de schaduw kwamen te liggen, en de nog zon-beschenen stukken zand.

 

En tegen de zeer laag staande zon in fotograferend kreeg alles een heerlijk warme tint:

 

Einde deel 1
Tot zover deel 1 van mijn blog over de mooie (foto) plekken van Gran Canaria.
Ik had weer eens teveel foto's geselecteerd om in één blog te kunnen zetten, dus binnenkort volgt deel 2 met het vervolg!
Met foto's van zee en kust, en nog wat meer zandduinen ;-)