Hallerbos - mijn eerste keer

Heerlijk dat prachtige weer van de laatste tijd, maar daardoor zit ik thuis eigenlijk nauwelijks meer achter mijn PC. En dus blijven de foto's maar liggen en komt er nooit eens een nieuw blogje af...

Maar, ik heb nu toch eindelijk een serie foto's van het Hallerbos samengesteld.

Eigenlijk was ik niet van plan om zomaar voor een foto-tripje helemaal naar België te rijden, maar een weekend weg zat er dit jaar ook niet in. En bovendien is het toch wel lastig te timen om op het juiste moment in het Hallerbos te zijn, de bloei van de wilde hyacinten hangt toch helemaal af van het weer. Dus als je dan een weekend weg kan, dan zal je zien dat je net te vroeg of te laat bent...

Dus ben ik toch maar op maandag 16 april op pad gegaan. De hele week heb ik de website over het Hallerbos in de gaten gehouden: dit leek nu toch echt  een goede dag om te gaan.
Helaas was ik zondag pas vrij laat thuis na familiebezoek, dus ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de wekker eerder dan 4.15u te zetten. Ik hoopte dan om 4.45u weg te kunnen rijden, en dan na iets meer dan 2 uur rond 7.00u aan te komen.
Dat lukte redelijk goed, maar helaas was de zon toen dus al opgekomen...

Als je er voor het eerst komt, zoals ik nu, dan weet je echt niet wat je ziet. Een flink bos waar een heel tapijt aan Bosanemonen en Wilde Hyacinten ligt. En waar het heerlijk naar hyacinten ruikt.
Maar echt veel tijd voor verwondering en genieten gunde ik me niet: er moest gefotografeerd worden ;-)

Omdat iedereen in het Hallerbos ook foto's maakt met lange sluitertijd en bewegende camera, kon ik die traditie natuurlijk niet doorbreken. Maar ik vond het inzoomen tijdens afdrukken een leuker (en origineler?) resultaat geven.

Het blijft overigens steeds zoeken naar nieuwe standpunten en manieren om alles te fotograferen. Nieuw voor mij dan, wat ik denk wel dat daar alles al honderd keer door een ander gefotografeerd is. Maar ach, de volgende foto's had ik wel van tevoren zo ongeveer in mijn hoofd, dus dan is het toch leuk als het ook lukt om ze te maken.

Het spel van de donkere stammen, zonlicht en paars tapijt vond ik erg bijzonder. Maar wel moeilijk om er dan een mooie compositie in te zien.

 

Toen ik net terug was uit het Hallerbos was ik niet echt tevreden met mijn gemaakte foto's. De beuken waren toch nog minder uitgelopen en frisgroen dan ik gehoopt had. En ook de hellingen in het bos stonden nog niet echt vol met bloeiende hyacinten.

Maar nu, enkele weken verder en met weer een redelijk frisse blik, ben ik toch niet ontevreden. Maar deze eerste keer zal vast niet de laatste keer zijn geweest, (een) volgend jaar ga ik natuurlijk toch weer hopen dat ik dan wel precies op de juiste dag daar zal zijn...