Een prachtige witte winterse wereld in de bossen bij Zeist

En toen was het ineens een weekje winter in januari 2024. Hier en daar werd voorzichtig geschaatst, en op diverse plekken van Nederland viel wat sneeuw. De meeste sneeuw viel (weer) in het oosten en in Limburg.
Maar, op vrijdagochtend 19 januari werd ik verrast met een prachtige witte winterse wereld toen ik de gordijnen open deed. De weersverwachting had het wel over wat sneeuw gehad in de nacht, maar dat het zo wit zou zijn had ik niet verwacht.

Carin moest eigenlijk werken die vrijdagochtend, maar toen ze zag hoe mooi het buiten was, besloot ze al snel om haar vrije maandagmiddag te ruilen voor deze vrijdagochtend. Samen gingen we rond 9 uur op pad, met de dikke winterlaarzen aan en de fototoestellen in de tas.

We wilden niet te ver rijden (ook omdat er allemaal weer-waarschuwingen afgegeven waren vanwege de winterse omstandigheden), dus we zijn ten noord-oosten van Zeist het bos in gegaan. Onderweg was het al genieten van de prachtige witte bomen, het zag er sprookjesachtig uit allemaal.

Bij deze boom trok de afgebroken tak met blaadjes direct mijn aandacht. Mooi hoe die omlijst werd door alle andere takken, en met het laagje poedersneeuw werden die takken nog mooier zichtbaar.

 

 

Het dunne laagje sneeuw zorgde zo bij vele bomen voor dat mooie subtiele contrast.

Een extra bonus deze ochtend was de zon, die steeds meer tevoorschijn kwam. Gelukkig geen strakblauwe lucht waardoor de zon voor keiharde contrasten zou zorgen in het bos, maar een beetje bewolking waar de zon net doorheen kon schijnen.

 

 

Ook stonden er her en der wat mooie, bijzonder gevormde bomen. Zoals dit rijtje, waarbij de bomen mooi schuin over het pad waren gegroeid.

Fotograferen op dit soort mooie dagen is vooral dus letten op bijzondere bomen, mooie composities en af en toe geluk hebben met het licht dat precies op het juiste moment op de juiste plek valt.
Af en toe lukt het dan toch niet om er iets moois van te maken, omdat er teveel andere bomen of struikjes verstorend in de weg staan. Maar soms is het een kwestie van wat rond lopen om te kijken of het vanaf een andere positie wel lukt.

 

Halverwege onze wandeling kwamen we bij landgoed Heidestein. Een wat meer open terrein, met heide en ook een kleine zandverstuiving.
Vooral de berken- en krentenboompjes bleken prachtig wit berijpt te zijn, en staken mooi af tegen de donkere dennenbomen of bosrand.

 

Omdat de zon er steeds meer doorheen kwam, ontstonden er ook wat grotere contrasten tussen donker en licht.
Hierbij worden de schaduw-partijen vanzelf wat meer blauwig van kleur en de lichte delen wat meer gelig. Wat ook weer een fijn kleur-contrast oplevert.

 

Sprookjesachtige omstandigheden... :-)

Blijkbaar hard het ook redelijk hard gewaaid toen het sneeuwde die nacht, want de sneeuw was behoorlijk tegen één zijde van de bomen aangewaaid/-geplakt.
Vooral bij dennenbomen, met de ruwe basten, geeft dat een mooi effect.

Naast alle prachtige bomen was ook het hekwerk dit keer wel de moeite waard. Het is goed te zien waar de wind vandaan kwam die nacht, en wat een mooie stekelige rijp.

 

Nog meer contrast aan de bosrand. Het berkenboompje met alle rijp en de kleine den voor de donkere bomen van het bos:

 

We zijn nog even een klein stukje de zandverstuiving van Heidestein opgelopen. Prachtig ook met de wit-besneeuwde bultjes en hier en daar een vliegden.
In eerste instantie was het licht er niet heel erg mooi, vrij somber en met een laagje mist door de verdampende sneeuw. Maar op een gegeven moment kwam de zon weer door, en verscheen er ook wat blauwe licht.

En zo kon ik toch één van mijn favoriete foto's van deze ochtend maken :-)

 

Tenslotte:

Helaas zijn de winters in Nederland steeds milder aan het worden. Het komt dus steeds minder vaak voor dat er sneeuw ligt of de landschappen mooi berijpt worden.
Dit keer had ik mazzel dat de mooiste ochtend precies op mijn vrije vrijdag viel. Maar anders had ik hier wel een ochtendje voor vrij genomen, want je moet dit soort kansen dus pakken als het kan ;-)