50 tinten pastel tijdens de zonsopkomst boven een mistige uiterwaarde
In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat het die ochtend wat tegen viel met de voorspelde/verwachte mist. Maar ook dat ik in het bos toch prachtige zonneharpen heb kunnen fotograferen.
Ruim een week later was de weersverwachting weer gunstig voor mistige omstandigheden: de temperatuur zou flink zakken in de heldere nacht, wind zou er nauwelijks zijn, de vochtigheid was ruim 95% en de temperatuur tijdens de zonsopkomst zou rond het dauwpunt liggen.
Dit keer ben ik dus wèl op tijd van huis vertrokken, want nu wilde ik wel ruim vóór zonsopkomst ter plekke zijn. De zonsopkomst zou deze ochtend om 07:52u zijn, en ik was nu vóór 07:25u ter plekke.
Na wat heen en weer rijden kwam ik uiteindelijk op een dijk langs een uiterwaarde, waar een mooi laagje mist over het landschap hing. De lucht begon ook al fraai te verkleuren, dus hup, auto aan de kant, statief neerzetten en genieten van het moois.
Er ontstonden prachtige pasteltinten in de lucht, en het laagje mist kreeg zo ook wat kleur mee.
Naarmate de minuten verstreken, en afhankelijk van de richting waarin ik keek en fotografeerde, veranderden ook de kleuren in het landschap.
Iets meer van de zon af werden de kleuren meer paars-roze, in plaats van warm oranje-geel.
Omdat ik toch ook wel wat variatie in de foto's wilde, ben ik op een gegeven moment nog een stukje verder langs de dijk gaan rijden.
Maar daar werd het landschap wat saaier, met minder boompjes. En ook de mist en kleuren leken minder te worden.
Dus ben ik toch maar weer omgekeerd, en kwam ik weer in de buurt waar ik eerder ook stond.
Het was nu net vóór de zonsopkomst, richting het oosten begon de lucht nu al echt licht te worden. Ik moest al oppassen dat de vliegtuig-strepen in de lucht niet uitgebeten wit werden.
Toen de zon net boven de horizon uitkwam, zette die alles in een prachtige, warm-oranje vurige gloed.
Dit is ook het laatste moment dat de zon in beeld kan/mag, daarna wordt het een te grote, lichte witte bol die alle aandacht zou opeisen.
Voor mijn laatste foto ben ik even de dijk afgelopen, om zo de zon door de knotwilgen in beeld te krijgen.
Omdat de zon nog zo laag stond, scheen hij door het laagje mist heen, en krijg je zo dat lekkere sfeertje in de foto.
Tenslotte:
Na deze prachtige zonsopkomst ben ik nog naar een bos gereden, in de hoop dat daar de mist wat langer zou blijven hangen tussen de bomen.
Dat viel een klein beetje tegen, maar ik heb er een prachtig paadje gevonden met berken tussen groen-rode varens.
En die komen in een volgende blog aan bod :-)