Witte wonderwereld in de Hoge Venen, België

Op maandag 26 januari zag ik op Facebook diverse foto's langskomen die gemaakt waren bij de Hoge Venen in België. Op zich niet zo bijzonder, het is een mooi gebied, maar deze foto's waren allemaal gemaakt in de sneeuw!
Aangezien Carin en ik al "op scherp" stonden voor een lang weekend langlaufen in België, werden snel plannen gesmeed en wisten we op woensdag dat we inderdaad op pad zouden gaan. Hotelletje geboekt, vrijdagochtend weg, en het zou zelfs nog meer gaan sneeuwen!

(nb: zoals altijd => klik op een foto voor een grotere weergave!

Een FB-vriend was zo vriendelijk om mij te vertellen waar die prachtige foto's precies genomen waren, zodat we daar vrijdagmiddag meteen heen konden gaan. Het was nog heerlijk rustig overal, en de zon liet zich heel soms ook even zien.

Gelukkig hadden we goede aanwijzingen om bij het bijzondere gebied te komen, door de hoge sneeuw en het ontbreken van sporen (bijv. van andere fotografen) waren we er anders vast niet gekomen.

We moesten door 30 á 40 cm diepe sneeuw ploegen, en af en toe zakten we daarbij ook nog wat weg in het natte veen als we -blijkbaar- net naast een pad stapten. Een natte rechtervoet was mijn deel...
Maar het was de moeite waard:

Ik had alleen mijn 24-70mm lens meegenomen, zodat ik mijn fototoestel (met deze ene lens) het hele weekend makkelijk zou kunnen meenemen, ook tijdens onze langlauf-tochten. Best een uitdaging, maar ook leuk, om eens zo 'beperkt' te moeten fotograferen.

Omdat de sneeuw duidelijk vanuit één kant was komen aanwaaien, hadden alle bomen aan één kant zo'n mooie, smalle witte streep op de bast. Dit hielp wel bij de grafische aanblik die de bomen gaven.

Het zoeken naar mooie standpunten viel soms niet mee, door de diepe sneeuw was het niet altijd even makkelijk om ergens te komen.

Even leek het zonnetje door te gaan breken, we zagen wat blauwe lucht, maar helaas was het even later al weer helemaal dicht getrokken.

Qua fotografie-techniek waren er twee zaken om op te letten: genoeg (over)belichten om de sneeuw goed wit te krijgen in plaats van grijs, en voldoende scherptediepte door kleine diafragma's te kiezen. Zo kon ik me dus concentreren op de composities, wat best lastig was met al die bomen en stompjes in beeld.

Jammer genoeg moesten wel best snel weer terug. De heenweg hadden we er ruim een uur vanaf de parkeerplaats over gedaan, en het werd steeds donkerder van een aankomende sneeuwbui.

Met een zeer laagstaand zonnetje waren we gelukkig wel weer op tijd bij de parkeerplaats. Het warme strijklicht van de ondergaande zon viel prachtig over de sneeuwbulten naast het pad.

De volgende dag, zaterdag, gingen we een lange langlauftocht maken. Startend vanaf Signal de Botrange zouden we de drie tochten van de langlaufkaart gaan combineren, met een lunch halverwege bij Baraque Michel. Een tocht van 18 á 20 km, een mooie uitdaging!

Door de nieuwe sneeuw van die nacht zag alles er onderweg weer prachtig uit. Zo'n witte wonderwereld hebben we tijdens het langlaufen nog niet vaak gezien!

De tocht bleek toch ook wel redelijk ambitieus te zijn, toen we halverwege bij Baraque Michel konden gaan lunchen waren we errug blij om eens even te kunnen zitten. En ik had intussen al twee flinke, pijnlijke blaren op mijn hielen. Stom, vergeten om preventief wat tape erop te plakken, wat ik anders altijd wel doe. Duidelijk al weer te lang niet gelanglaufd... :-(

Na een lekkere lunch, uiteraard met lekker Belgisch biertje, ging de terugtocht gelukkig voorspoedig (afgezien van de vele wandelaars die zonder schroom gewoon op de langlauf-loipes liepen en ze zo vertrapten... :-( )

 

Zondag was langlaufen voor mij geen optie meer, ik had teveel last van de twee blaren. Wandelen ging gelukkig nog wel, dus bij Xhoffraix hebben we nog een mooie tocht gelopen.

Onderweg kon ik het niet laten om even wat te spelen met lange sluitertijden en bewust bewegen van mijn camera. Door de wit-besneeuwde basten van de keurig in het gelid staande bomen vormde dit een mooi grafisch beeld.

En zo liepen wij door een prachtige witte wonderwereld, waarbij ieder takje en ieder sprietje door een laag sneeuw was bedekt.
En waarbij we bijna geen ander mens tegenkwamen, wat een verschil met zaterdag!

Een late lunch bij één van de restaurants langs de N68 en N676 bleek niet mogelijk, alles zat helemaal stampie vol. We zijn dus maar richting huis gereden via Eupen, waar we in het centrum zonder problemen konden parkeren en wat eten en drinken.

Al met al een heerlijk weekendje weg met veel sneeuw en ook nog een paar mooie foto's :-)