Vlieland - zand en zee

Een gestage regen van kleurige herfstbladeren valt op dit moment omlaag en de buitentemperatuur gaat langzamerhand omlaag richting winterse waarden. Een mooi moment dus om nog even terug te gaan naar de afgelopen zomer, toen het heerlijk warm, zonnig en droog was.

Begin augustus gingen Carin en ik eerst een paar dagen naar Ossenzijl: kanoën in de Weerribben en met mijn ouders naar Opera Spanga en een dagje varen op hun motorboot.
Daarna gingen we door naar Vlieland, met de Waddentaxi Ms Zeehond. Heerlijk voorop zittend op de bagagekisten genieten van de zon, de zilte waddenzee lucht opsnuiven en bootjes kijken.

 

Aangezien de temperatuur regelmatig richting 30 graden ging en de lucht meestal strak blauw was, betekende dat het qua fotografie niet meeviel om er iets van te maken.
Ik had bij mijn voorbereiding over Vlieland ook niet zo heel veel kunnen vinden, er zijn duidelijk minder fotogenieke locaties en onderwerpen te vinden dan op de andere waddeneilanden. 

Ik had erg graag willen gaan fotograferen op de enorme zandbak De Vliehors in het westen, maar helaas: dat gebied is door de weeks verboden terrein omdat Defensie daar dan aan het oefenen is. En wij waren er precies van maandag t/m donderdag... :-(

Dan maar op het gewone strand op zoek naar mooie structuren in het zand.

Op het strand lagen op een aantal plaatsen ook vele schelpen, sommige mooi gekleurd en anderen weer met allemaal fraaie strepen. Het blijkt dan echter enorm lastig om daar een aansprekende compositie van te maken. Het wordt al snel rommelig. Helemaal tevreden ben ik dan ook zeker niet met de volgende foto, maar er zit wel enigszins een herkenbare diagonale lijn in van linksonder naar rechtsboven.

Toen we op maandag in Harlingen vertrokken, was die dag net de "Sail out" van de Tall ships die meegedaan hadden aan "The Tall Ships Races Harlingen 2018". Jammer genoeg vertrokken we net te vroeg naar Vlieland om dat mee te kunnen maken. Maar op Vlieland zagen we regelmatig een schip langs varen.

Een mooie wolkenlucht, sporen in het zand en warm avondlicht: veel meer is niet nodig voor het echte waddeneiland-gevoel.

Na een lekker diner in een strandtent gingen we op pad om de zonsondergang te fotograferen.
Gelukkig waren er nog wat mooie zandstructuren te vinden, die nog niet aangetast waren door voetstappen of andere sporen. Ze leiden je zo mooi via het helmgras naar achtergrond, met de gekleurde lucht met de kleine wolkjes.

Ook / juist nadat de zon onder is gegaan ontstaan de mooie kleuren in de lucht. Weerspiegeld op het terugtrekkende water met een wat langere sluitertijd van 6 seconden kan je er dubbel van genieten.

Zoekend naar 'iets' dat ik op de voorgrond zou kunnen plaatsen, vond ik een aangespoelde blauwe kwal. Eigenlijk net iets te ver van het water vandaan, ik had hem liever op het dunne laagje water willen hebben.

De laatste foto is een mooi voorbeeld hoe een onverwacht en ongepland 'ongelukje' kan leiden tot een bijzondere foto.
De bedoeling was om met een lange sluitertijd een sfeerbeeld te maken, waarbij de zee er mistig en gladgestreken uit zou zien, en de wolken in de lucht ook als vage kleurstrepen te zien zouden zijn.
Tijdens de belichting spoelde er echter een golf over de poten van mijn statief, die blijkbaar niet stevig genoeg in het zand stonden. Het statief en camera zakten dus iets weg in het zand, maar juist hierdoor ontstond er wel een mooie beweging in de foto...

Eerlijk is eerlijk: ik had gehoopt met meer, andere en soms betere foto's thuis te komen van onze mid-weekje Vlieland. Wellicht kwam het door het warme zomerweer, wellicht door een gebrek aan inspiratie. Maar het is en blijft in ieder geval een leuk (klein) eiland om zo een paar dagen uit te waaien en vakantie te vieren :-)