Vijf foto-onderwerpen voor een mistige herfstochtend

Na een -dit keer nogal- lange foto-zomerslaap ben ik weer wakker geworden met zin om op pad te gaan om te fotograferen. In de zomer is het me vaak te warm, zijn de zonsopkomsten en -ondergangen me veel te vroeg resp. laat, en heb ik weinig inspiratie wat ik zou kunnen fotograferen.
Maar op dit moment, eind september / begin oktober, komt de zon pas ná 7 uur op en is er een grote kans op mist of nevel. Het begint dus weer te kriebelen... :-)

Voor vrijdag 30 september was er dichte mist voorspeld voor een groot deel van het land. Dan begint de zoektocht: waar ga ik naar toe? Ik wilde niet, zoals waarschijnlijk heel natuur-fotograferend Nederland, naar het Speuldersbos. In plaats daarvan besloot ik om eens naar het Amerongse bos te gaan.

Toen ik echter wakker werd om 6 uur, zag ik op de mist-radar van Buienradar dat er helemaal geen dikke mist was :-(
Dus tijdens het opstaan en het hapje ontbijt heb ik mijn plannen omgegooid, en ben ik vervolgens maar -wat dichter in de buurt- naar Den Treek gereden.

Daar is een mooi vennetje, en ik vermoedde dat daar wel wat nevel boven het water zou ontstaan.
Helaas was ik er, vanwege de verwachte dichte mist, niet van uit gegaan dat ik al vóór zonsopkomst ergens zou moeten zijn. Tenslotte is een bos in dichte mist niet echt de beste plek voor een mooie zonsopkomst.
Ik was dus eigenlijk net te laat bij het ven.

Toch kon ik nog genieten van het dampende water, en de mooie kleurtjes in de lucht. En ook van de weerspiegeling daarvan in het water - met wat riet-gras leverde dat een lekker 'zen' gevoel en foto op.

 

Mijn tweede onderwerp die ochtend was het spinnenweb. Alle (heide-) struikjes hingen er vol mee. Met de macro-lens zo dichtbij mogelijk komen, een groot diafragma van f/2.8 zodat de waterdruppels mooie vage bolletjes worden, en dan zoeken naar een spinnenwebdraadje met scherpe waterdruppeltjes.

 

 

In de nabewerking heb ik vele foto's zo licht mogelijk gemaakt, en de witbalans zo ingesteld dat ze wat meer blauw van kleur zijn geworden. Dat vind ik wel passen bij de sfeer van die ochtend en deze foto's.

Bij het zoeken naar de mooie spinnenwebjes kwam ik mijn derde onderwerp tegen: de grassprieten vol met waterdruppels.
Daarbij heb ik geheel op gevoel de foto's gemaakt, vooral zoekend naar een mooi geheel van de onscherpe bokeh lichtcirkels en een enkel scherp grassprietje.

Tegen de zon in fotograferend zag ik de meest fraaie "bling-bling" ontstaan:

Op hetzelfde stukje landschap kwam ik ook een prachtig bedauwd hangmatweb tegen, waar ik met licht en schaduw kon spelen. Ook weer met een groot diafragma, zodat slechts een dunne band druppeltjes scherp is geworden.

 

Intussen was het beetje nevel wel verdwenen, dus besloot ik maar terug naar de auto en naar huis te gaan. Net vóór de parkeerplaats bleek toch nog wat mist te hangen in de verte. Dus ik kon het niet laten om daar mijn vierde onderwerp te fotograferen: een landschapje in prachtig licht.

 

Terugrijdend naar huis reed ik tussen de bossen door. Ik zag ineens, als ik de goede kant op keek, dat er mooie zonneharpen ontstonden. Blijkbaar hing er toch nog wat vochtige lucht in de bossen. En door de opkomende zon verdampte er nog steeds water op de bosbodem en de natte struikjes en bomen.
Op goed geluk pakte ik een afslag, parkeerde en liep het bos weer in.

 

Ik had dit eigenlijk nog nooit zó mooi gezien: de zonneharpen die als scherpe lichtbanen tussen de bomen een prachtige herfstsfeer veroorzaakten.
En zo had ik mijn vijfde onderwerp te pakken van deze heerlijke foto-ochtend.

 
Door zoveel mogelijk richting zon te blijven lopen, kwam ik steeds weer op nieuwe plekken terecht waar de zon voor de sfeer zorgde.

 

 Acda en de Munnik hebben ongetwijfeld ook eens in het bos gelopen toen het zo mooi was als nu. Want hun songtekst "Het regent zonnestralen" had ik steeds in mijn hoofd toen ik deze foto's aan het maken was ;-)

 

Tenslotte:

Het kost me altijd weer moeite om te bedenken waar ik heen zal gaan om te fotograferen, om vroeg mijn bed uit te komen, en om de twijfel over de weersomstandigheden niet te hard te laten toeslaan.
Maar altijd ben ik weer blij als ik op pad ben geweest, en daarbij genoten heb van de rust, de fluitende vogels en de zonsopkomst. En als ik dan ook nog zo'n heerlijke serie foto's heb weten te maken van zoveel verschillende onderwerpen, dan kan de rest van de dag al niet meer stuk...

Voor de kritische / cynische kijker nog dit: ik heb de foto's van de zonneharpen uiteraard bewerkt, want een RAW-foto komt nooit kant-en-klaar uit de camera. Maar de zonneharpen waren daadwerkelijk zo fraai te zien,  daar heb ik in de nabewerking dus niets aan hoeven doen :-)