Twee dagen strand en zee bij Kijkduinen in beeld

Half maart had mijn zus Paula een strandhuisje gehuurd op het strand van Kijkduin. Omdat ze het frisse voorjaarsweer, de storm en het wandelen na bijna een week wel gezien had, mochten Carin en ik er de laatste nacht overnachten.

Dat lieten we ons geen twee keer zeggen, even tijdens deze Corona-tijd een "change of scenery".

 

De donderdag dat we aankwamen was de ergste storm iets gaan liggen, maar we werden nog steeds gezandstraald,  lopend naar het strandhuisje. Gelukkig hadden we daarbij wel wind mee :-)

De zonsondergang leek helaas niet heel spectaculair te worden, daarvoor zat er teveel bewolking in de lucht.
Maar zoals wel vaker aan de kust en met veel wind: precies op het goede moment ontstonden er toch wat gaten in de bewolking waar de zon wat doorheen kon komen.

Dat resulteerde in mooie kleuren en fraai strijklicht over het strand.

 

Ik ging op pad met statief en mijn filterset (met ND en ND Grad filters). Maar met windkracht 6 á 7 was het natuurlijk uitgesloten om de filters te gebruiken, die zouden als windvangers alleen maar zorgen voor meer instabiliteit.
Vandaar dat ik maar besloot te vertrouwen op de Image Stabilizer in de lens. Dit leverde wat meer prullenbak foto's op, maar er zaten toch ook scherpe foto's bij, zelfs toen de bewolking weer toenam en het licht langzaam maar zeker verdween.

 

Het droge zand werd met grote snelheid over het nattere strand geblazen, en de kitesurfers op de achtergond over de kleine "binnen-zee".

 

Het gebrek aan een prachtige zonsondergang stimuleerde me wel om in het blauwe uurtje op zoek te gaan naar andere foto's dan anders. Al snel had ik de 100-400mm lens op de camera (zoveel mogelijk mijn lichaam gebruikend om de lens enigszins uit de wind te wisselen), om zo in te kunnen zoomen op details in het strand- en zee-landschap.

 

Door de wind werd het water in een kreekje in golven voortgestuwd. Dit leverde prachtige patronen op, die mij deden denken aan "golven van licht".

 

De grenzen van de image stabilisatie werden zo echter wel bereikt, met steeds minder licht en met de aanhoudende sterke wind die flink vat had op mijn grote 100-400mm lens. Het uit hand scherpe foto's maken lukte nauwelijks meer met sluitertijden die langer werden dan 0,3 seconde. 

Tijd dus om over te stappen op mijn andere favoriete "seascape" fotografie: door bewust de camera te bewegen tijdens de opname kan ik mijn impressie van strand en zee weergeven.

 

Belangrijk daarbij is om juist de image stabilisation op de lens uit te zetten, omdat die anders juist de -bewuste- beweging gaat proberen te compenseren!

Een horizontaal genomen foto is het meest voor de hand liggend, maar in dit geval werkte verticaal ook erg goed. De eerste is bewust wat overbelicht en in de nabewerking nog wat lichter gemaakt, om zo een mooi sereen gevoel in de foto te leggen:

 

Een klein beetje kleur in de lucht contrasteerde mooi met het blauw van het water en donkere zand. En de S-vorm probeerde ik bewust zo in beeld te brengen.

 

Toen ik vervolgens hongerig weer bij Carin in het strandhuisje kwam, wachtte helaas een teleurstelling: het strandpaviljoen waar mijn zus eerder die week een lekkere afhaalmaaltijd had besteld, bleek juist die donderdagavond gesloten te zijn :-(
We moesten dus alsnog met de auto op pad om in de buurt een -ook heerlijke- Thaise maaltijd te halen.

De volgende dag

Na een stormachtige nacht werd ik al weer vóór zonsopkomst wakker van mijn wekker. Het mooie van een strandhuisje is dat je vervolgens in twee tellen buiten op het strand staat en als eerste (en enige) kan genieten van de zilte zeelucht, gezandstraalde kuiten en het eerste licht.

 

Helaas (weer) geen spectaculair licht, maar tijdens de periode van eb waren er mooie structuren zichtbaar geworden.

 

En contrasterend met het blauw van de avond ervoor was nu alles zandkleurig:

 

We besloten om een lekkere wandeling te maken langs een groot deel van het strand. Daarbij kwamen we ook bij een mooi stukje met een soort embryonale duinen - kleine duintjes die net ontstaan zijn door het stuiven van het zand, wat deels vastgehouden wordt door het helmgras.

 

Ook hier was het leuk om te zoeken naar mooie composities van de structuren in het zand en het helmgras.

 

Tenslotte:

De meeste mensen zullen zo'n strandhuisje het liefst boeken met mooi, zonnig weer. Maar als fotograaf is er niks mooiers dan lekker stormachtig weer, en is het heerlijk om zo direct op het strand te kunnen overnachten. Voor- en najaar zijn dus toptijden om hier naar toe te gaan.