Spreeuwenzwermen - adembenemend schouwspel
Het zou in deze tijd helemaal niet meer mogen: een spreeuwenzwerm. Want met het huidige Corona-virus wordt iedereen geacht om minstens een anderhalve meter afstand te houden. Nou, leg dat maar eens uit aan al die spreeuwen in zo'n zwerm...
Sommigen doen duidelijk wel erg hun best, dan splitsen ze zich af van de grote zwerm. Maar even later hebben ze elkaar allemaal weer (veilig) opgezocht, en vliegen ze weer vleugel aan vleugel.
En vormen ze samen een soort mega vogel:
Of gewoon een mooie vorm:
Dit spektakel speelt zich allemaal eind januari / begin februari af in Geldermalsen. Nadat ik diverse foto's ervan gezien had op Facebook, heb ik maar eens een vraag uitgezet waar dit op dat moment te zien was. En zoals eigenlijk altijd wel was er een mede-fotograaf zo aardig om precies uit te leggen waar ik moest zijn.
Op een vrijdag ben ik eerst, helaas voor niets, een middag op zoek ben gegaan naar de velduilen die bij de Eemdijk zouden moeten zitten. Ook de steenuil bij Nieuwegein liet zich die middag niet zien, dus ik vreesde het ergste voor de spreeuwen bij Geldermalsen.
Zal je net zien: zitten ze er dagen/weken, kom ik precies een dag te laat...
Maar dat bleek gelukkig dus niet het geval :-)
Een klein uur voor zonsondergang was het al gezellig druk op het boerenweggetje (lees: ik kon nog net mijn auto kwijt in de kant) en stonden er al tientallen andere fotografen gespannen te wachten.
Het duurde echter nog tot bijna kwart over 5 uur voordat de eerste spreeuwen zich lieten zien. En met de koude wind vond ik het tot die tijd wel lekker warm in mijn auto.
Net zo vonden de duiven, boven in de boomtoppen, het nog niet nodig om op de wieken te gaan.
In totaal ben ik er twee avonden geweest, want ook Carin wilde het spektakel nog wel eens meemaken.
De eerste avond was het koud en met een niet zo spectaculaire zonsondergang. Een wart-wit omzetting lag hierbij vaak voor de hand. Zeker ook bij mijn experimenten met langere sluitertijden.
Geïnspireerd door diverse foto's van anderen heb ik ook geprobeerd om met langere sluitertijden de beweging en chaos in beeld te brengen. Maar dat is me niet meegevallen. Wellicht ook omdat ik geen statief wilde gebruiken (zodat ik flexibeler de zwermen kon volgen), waardoor veel foto's gewoon echt (bewegings-)onscherp zijn geworden.
Het leukst vind ik het toch wel om herkenbare dieren of vormen te herkennen in de spreeuwenzwermen. Zoals de volgende:
De tweede avond, samen met Carin, hadden we prachtig helder weer, met een fraaie zonsondergang. De lucht kleurde heerlijk van blauw naar oranje, en voor we het wisten kwamen weer overal kleine zwermen vandaan die samen een steeds grotere zwerm vormden.
Al snel zagen we een valk of sperwer in de buurt van de zwerm, en kon je aan de ontwijkende beweging van de zwerm zien waar de roofvogel zijn aanval wilde doen.
Bij de volgende foto vliegt hij van onder naar boven de zwerm in.
Maar meestal zie je de roofvogel pas thuis op het grote beeldscherm echt goed, en snap je ineens waar die bijzondere vormen van de zwerm vandaan kwamen.
Meestal bewoog de zwerm zich van links naar rechts en terug, breed uitwaaierend. Maar soms klommen ze meer de hoogte in:
Als de roofvogel(s) eenmaal weg waren, werden de vormen van de spreeuwenzwerm ook minder bijzonder en vlogen ze weer vooral heen en weer.
Het leek alsof ze genoten van het laatste licht, de mooie kleuren in de lucht en de vrijheid om te vliegen waar en met wie ze wilden.
Om zich tenslotte als één geheel, binnen een paar seconden, in de bomen te storten. De slaapplek voor de nacht, gezellig en veilig samen met z'n allen.
Een Corona-virus met samenschool-verbod was er gelukkig nog niet, zodat wij als fotografen met z'n allen samen konden genieten van dit spektakel. En de spreeuwen vleugel aan vleugel konden rondvliegen en uiteindelijk de slaapplaats in de boom konden opzoeken.
Gelukkig mogen we ook op dit moment nog wel naar buiten, er is (nog?) geen complete "lock down". Dus laten we genieten van al het moois dat de natuur ook op dit moment te bieden heeft!