Sneeuwklokjes (Galanthus nivalis)
Na een paar dagen heerlijk lente-achtig weer is het nu helaas alweer regenachtig en kouder, en krijgen we zelfs weer sneeuw en nachtvorst.
Op zich sluit mijn blogje daar mooi op aan, maar dan in omgekeerde volgorde: eerst een paar sneeuwklokjes in de sneeuw (van 10 februari) en vervolgens een paar sneeuwklokjes bij een ondergaande zon (van 18 februari).
Het was die 10e februari prachtig weer, zodat het ondanks de sneeuw heerlijk fotograferen was.
Een beetje spelen met diafragma-lichtvlekken en de witbalans geeft weer een heel andere foto.
En dan gaan we nu over van de koude, blauwige sneeuwklokjes in de sneeuw naar de warme, oranje/rode tinten van de sneeuwklokjes bij ondergaande zon.
Ik vind het erg moeilijk om te kiezen welke ik nu het mooiste vind en dus zal plaatsen, dus ik heb er toch maar wat meer geplaatst... kunnen jullie zelf kiezen... ;-)
Het was heerlijk om eens flink te spelen met de laagstaande zon en het zonlicht dat nog net tussen de bomen door scheen. En om uit te proberen welk diafragma nu de beste/mooiste resultaten opleverde.
Maar het bleek (ook achteraf bij bekijken en selecteren) wel dat er niet een "beste diafragma" voor alle situaties is. Vaak levert f/4 fraaie diafragma-lichtvlekken op, dus dat is meestal wel een goed startpunt. Maar soms is f/2.8 ook prima, of is f/5.6 het mooist.
Het blijft dus een kwestie van heel veel foto's maken, met veel verschillende instellingen!
Toen de zon bijna onder was, werd het licht wat rood/rozer en waren er bijna geen echte lichtvlekken meer in beeld te krijgen.
Ook het scherpstellen werd steeds lastiger met het minimale beetje licht, dus het werd -helaas- tijd om naar huis te gaan...
Jammer genoeg waren de sneeuwklokjes die dagen nog niet echt helemaal open.
Maar na de paar warme dagen deze week is dat wel veranderd. Dus als het weer eens wat droger gaat worden, dan ga ik nog eens terug, want het blijft heerlijk om een paar uur op de grond liggend te zoeken naar een nog mooiere foto van een sneeuwklokje :-)