Sneeuw - de eerste en enige dag in 2014

De winter van 2013-2014 was nogal een kwakkelwinter, en sneeuw was er (in ieder geval hier in het midden van het land) niet gevallen. En ook de winter 2014-2015 begon niet best, eind december was er nog steeds geen sneeuw gevallen.

Tot het op 27 december ineens ging sneeuwen, en er op 28 december nog een heerlijk pak sneeuw lag. Om het compleet te maken was het ook nog eens prachtig mooi weer!

Na lang wikken en wegen waar we naar toe zouden gaan, zijn Carin en ik naar Plantage Willem III gegaan, bij Elst. Een mooi gevarieerd, glooiend landschap, waar ook nog eens konikpaarden en gallowayrunderen rondlopen.

Onderweg er naar toe was het overal al prachtig wit, en gelukkig was het ook bij Elst prachtig besneeuwd.
Alles lag onder een lekker dikke laag sneeuw, en de bomen waren door de wind aan één kant helemaal wit geworden.

Heerlijk om na een lange tijd weer eens in en met de sneeuw te spelen :-)
Ook het winterzonnetje deed leuk mee, en zorgde zo voor abstracte, sfeervolle beelden.

De wiite berkjes halverwege onze wandeling waren prachtig van één kant met sneeuw bedekt. Tijd voor een grafisch plaatje:

Iets verder uitgezoomd en met het zonnetje in beeld (klein diafragma, f/16,  om veel scherptediepte en zo'n mooi sterretje te krijgen):

De blauwe lucht en de sneeuw op de takken 'vroeg er om' om gefotografeerd te worden. Maar dat viel best tegen: het wordt al snel een zooitje van takken en takjes, het vinden van een mooie compositie is echt lastig.
Bij de volgende foto vind ik het redelijk gelukt, en heb ik met een redelijk heftige bewerking er nog iets bijzonders van proberen te maken.

Ik ben ook altijd erg gefascineerd door die mooie patronen en structuren die in kleine ijsplasjes kunnen ontstaan. Het worden net een soort röntgenfoto's waarbij je je afvraagt wel lichaamsdeel of welke breuk je nu weer ziet ;-)

Toen we alweer bijna terug waren bij de parkeerplaats kwamen we toch ook de Konikpaarden nog tegen.
Ze waren best nieuwsgierig, maar al mijn foto's van dichtbij bleken bewogen te zijn. Ik had niet goed gelet op de sluitertijden, die waren duidelijk te lang voor de beweging van de hun koppen en lijf... :-(

Konijnen hebben we ook gezien, maar vooral vanuit de verte. Behalve dan hun sporen, die waren nu overal mooi te zien. Het takje met schaduw vormt net dat beetje extra in beeld:

De zon stond intussen al best laag, waardoor de structuren in de sneeuw prachtig zichtbaar en belicht werden. Het was even zoeken naar een onderwerp(je), maar dit takje voldeed aardig. Languit op de grond in de sneeuw dus, om een zo laag mogelijk standpunt te krijgen, en een groot diafragma (f/3.5) om alleen het takje scherp te krijgen.

Toen ik daar zo in de sneeuw lag, hoorde ik ineens een heel raar geluid boven me. Bleek er een ballon bijna pal over me te vliegen, best laag boven de grond. En verderop vloog er nog één.

Het was intussen al eind van de middag geworden, maar het was nog heerlijk buiten. En de zonsondergang zou niet lang meer op zich laten wachten... Op weg terug naar huis zijn we dus nog even bij Amerongen eruit gegaan, nog even een klein rondje bij de tabaksschuur en het kasteel.
En zo hadden we een mooi uitzicht op de ondergaande zon boven de uiterwaarden van Amerongen, westelijk van het kasteel:

Vlak bij de parkeerplaats staat het informatiecentrum Tabaksschuur van het Utrechts Landschap. Net na zonsondergang, met wat mist boven de sneeuw en een halve maan in de lucht zag dit er ook ineens heel anders uit dan anders.

In de buurt stond ook nog een mooie solitaire boom. Het was nog net te doen uit de hand, lang leve de stabilisatie in de lens en de bruikbare hogere ISO-waarden :-)

Een lange dag in de sneeuw, een lange blog met veel foto's. Maar ja, dat krijg als het maar één dag in het jaar wit besneeuwd is.
En het was voor mij ook weer voor het eerst sinds september dat ik op pad ging om te fotograferen, dus ik had er zin in! :-)