Scheveningen bij zonsondergang

Geheel de natuurwetten volgend ging mijn vorige blogje over de zonsopkomst in het oosten en gaat mijn blog dit keer over de zonsondergang in het westen.
Ofwel: vorige keer stond ik vroeg op de Veluwezoom en dit keer laat op het strand van Scheveningen :-)

(nb: zoals altijd kan je klikken op de foto's voor een grotere versie!)

Voor het eerst ben ik maandag 23 januari naar Meijendel geweest, een duingebied bij Wassenaar. Ik had eens gehoord dat dit gebied wel interessante foto-kansen zou bieden. Maar helaas, nu in de winter is het er nogal kaal, grijs en (in ieder geval voor mij) weinig inspirerend.
Het lijkt vrij veel op de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD), maar daar is er wat meer afwisseling met open gebieden, de diverse waterlopen, en volgens mij ook wat meer vogels en dieren.

Gelukkig is Scheveningen vlakbij, en ik hoopte uiteraard op net zo'n mooie zonsondergang als vorige week. Jammer genoeg zat dat er niet in, maar er zat wel wat kleur in de lucht. En met het vario ND filter voor de lange sluitertijden leverde het toch wel weer een paar mooie foto's op.

De volgende foto lijkt heel erg op die hierboven. Maar ik vind het wel leuk om te laten zien hoeveel verschil er kan zitten in afdrukken op het ene moment of het andere.
En laat via een reactie maar eens weten: welke vind je mooier en waarom?

Op een gegeven moment keek ik eens achterom (in plaats van naar de plek waar de zon onder aan het gaan was), en zag ineens een prachtige gekleurde wolk, weerspiegelend in het natte zand. Snel heb ik dus mijn statief opgepakt en onder de pier doorlopend een goed standpunt gezocht.

Omdat de zon intussen al -weinig spectaculair- onder was gegaan, was het tijd voor een experimentje met schelpjes waar het zeeschuim zich weer langs terugtrekt richting zee.
Ik ben er nog niet echt tevreden mee, maar het is een start om hier eens verder mee te experimenteren.

 

Ook de poten van de pier worden met een sluitertijd van 30 seconden ineens bijzonder.
Ik had thuis al bedacht dat ik een dergelijke foto wilde maken, maar dan is het altijd weer spannend of dit ook zal gaan lukken.
Ter plekke dacht ik overigens dat die rare zwarte vlekken enorm storend waren, maar nu blijken ze juist extra 'structuur' aan de foto te geven.

 

Toen de zon alweer bijna een half uur onder was gegaan, was er nog wel erg mooi licht in de lucht en reflecterend in zee.
De sluitertijd van 13 seconde was net teveel om de steen nog wat herkenbaarder te houden, maar ik vind het zo toch ook wel een geslaagd impressionistisch plaatje geworden.

En als afsluiter dan nog twee foto's van de commerciële pier. De lichten waren intussen aangegaan, maar de lucht was nog niet te donker geworden, zodat er nog kleur en wolken te zien waren.
Door weer een lange sluitertijd van 30 seconden te kiezen ontstaat een bijna buitenaards tafereel, alsof het een ruimtestation is ;-)

Al met al was het toch weer een lekker dagje buiten bezig zijn, met een geslaagde afsluiting.

Wat ik wel bijzonder vind/vond toen ik deze foto's geselecteerd had, is dat het samen zo'n fraai kleurenpalet laat zien.
Door net een andere kant op te fotograferen, of net voor of na de zonsondergang: je krijgt steeds compleet andere kleuren in de zoeker te zien. En dat op een stukje strand van zeg 200 meter...

(en ik ga in het voorjaar of de zomer nog wel eens naar Meijendel toe, kijken of het dan wat meer oplevert...)