Ruig haarmos op de Loonse en Drunense Duinen

Nadat we de Heikikkers bij Huis ter Heide gezien hadden (en overigens ook nog meerdere Roodborsttapuiten, op weg terug naar de auto), zie vorige blog, zijn we doorgereden naar Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen. Dat ligt vlakbij Huis ter Heide, het was lekker zonnig weer, en we hadden vantevoren al bedacht dat dit een mooie tweede bestemming op deze dag zou zijn.
Carin hoopte de "Heidespurrie" te gaan zien, een kleine plant die in dit soort zandverstuivingen voor kan komen. Helaas hebben we het plantje niet gezien, waarschijnlijk waren we te vroeg en bloeide het nog niet.

Maar, de grote -fotografische- favoriet van Wouter, het Ruig haarmos, was wel volop aanwezig. De rode vlakken steken altijd zo mooi af tegen het zand en de nog grijzige heide, zodat je de volgende mooie landschappen krijgt:

Maar niet alleen van veraf (met groothoeklens) is dit fraai, ook met de macro-lens krijg je een prachtig rood miniatuur-landschap te zien. Hierin steken de ruige sporenkapsels fier omhoog, alsof ze allemaal willen zeggen: "Kijk naar mij, hier ben ik!"

En niet alleen de grote aantallen zijn mooi om te zien, het werkt ook erg goed om een enkele of een paar steeltjes met de harige sporenkapsels te isoleren. Het makkelijkst gaat dit door de lens/camera in te stellen op handmatige focus, en de camera gewoon wat naar voren of achteren te bewegen. Je ziet dan vanzelf het één na het andere sporenkapsel scherp en weer onscherp worden. En zo kan je een mooie compositie proberen te bepalen. Zoals de volgende foto:

Al met al weer een heerlijk middagje struinen over de Loonse en Drunense Duinen!