Oostvaardersplassen en omgeving

De Oostvaardersplassen, ik kan er maar geen genoeg van krijgen... ;-)  Ik was er pas één keer geweest, vorig jaar tijdens de bronsttijd. Toen viel het me vooral tegen dat de herten zo ver weg stonden, maar ja, ik was er toen niet echt vroeg of laat op de dag en zeker niet de enige. Nu met de prachtige winterse omstandigheden en in de rust zo 's morgens vroeg was dat toch een heel ander verhaal.

Dit keer ging ik er vooral heen om te proberen de herten van dichterbij op de foto te zetten. Daarom ging ik nu naar het Oostvaardersbos, omdat ze daar naartoe trokken voor voedsel en rust. Helaas had ik echter gemist dat men het tot tijdelijk rustgebied had verklaard vanwege de winterse weersomstandigheden. Had ik de website van staatsbosbeheer maar even bekeken...

Maar, ook vanaf het wel toegankelijke pad waren de herten wel te zien:

En al lopend over het fietspad kwam ik een grote groep Koniks tegen:

Al lopend over het fietspad kwam ik op een gegeven moment bij een uitzichtspunt over het bevroren water. Plotseling hoorde ik links van me een stevig geritsel in het riet. Zou het een Konik zijn? Nee, die had ik dan wel gezien. Een vos dan? Nee, die kan nooit zo'n hard geluid maken. En plotseling zag ik wat ik hoorde:

Slechts gescheiden door een randje riet stonden we elkaar een halve minuut aan te staren, al leek het wel veel langer! Mijn camera stond al op het statief voor me, en heel voorzichtig bewegend lukte het me deze foto te maken. Een paar tellen later verdween hij in het riet, niet geruisloos maar wel onzichtbaar...

Weer verder lopend werd ik al vrij snel vergezeld door een groepje Staartmezen. Het voordeel van staartmezen is dat je er nooit één ziet, maar ze altijd in groepen zijn. Vliegend van boom naar struik, op zoek naar wat eetbaars. Ik liep snel een stuk door, wetend dat ze vanzelf mijn kant op zouden bewegen, en kon zo rustig afwachten tot er één stil genoeg in de buurt zou gaan zitten:

Nadat ik het wel gezien had in het Oostvaardersbos ging ik op zoek naar mijn andere doel van vandaag: kruiend ijs. Zou het er al zijn of ben ik te vroeg? Ach, ik ben er nu toch dus kan net zo goed even over de dijk rijden en gaan kijken. Helaas was er nog niet veel kruiend ijs te vinden, maar de volgende ijzige foto's vond ik toch nog wel aardig:

Daarna maar weer op weg naar huis, door de polder in de hoop daar nog wat sneeuw-landschappen te kunnen fotograferen. Het viel me echter niet mee, misschien was de inspiratie intussen een beetje op gegaan. De volgende foto vind ik echter nog wel een mooi grafisch beeld opleveren, met de mist die de windmolen vrijwel onzichtbaar maakt:

En de laatste foto is, vind ik, wel een typische polderfoto: