NP De Hoge Veluwe: miniatuur- en woestijnlandschappen

Zoals je in een eerdere blogpost al hebt kunnen lezen, hebben Carin en ik dit jaar (voor het eerst) een Beschermerskaart van Nationaal Park De Hoge Veluwe. Eigenlijk bij toeval precies in het jaar dat het park 75 jaar bestaat. Dit zal dus vast niet het laatste stukje zijn over de Hoge Veluwe...

We zijn eerst samen met de witte fiets vanuit het centrum naar het Deelense Veld gefietst. Dat bleek echter nogal kaal te zijn, en er waren weinig vogels te zien of horen. Ook kikkers en padden hebben we niet gezien, hoewel we behoorlijk wat poeltjes en vennetjes van dichtbij bekeken hebben.

 

Omdat Carin graag eens naar het Kröller-Müller museum wilde gaan, zijn we die kant op gefietst. Ik had echter niet zoveel zin om mee te gaan, dus ik had mooi een paar uur de tijd om mijn nieuwe 100mm L IS Macro lens uit te proberen. En daarnaast ik had mezelf de opdracht gegeven om met mijn 10-22mm groothoeklens landschappen te gaan fotograferen. Vaak grijp ik nl. terug op mijn 25-105mm of zelfs de 100-400mm lens, maar eigenlijk vragen de weidse vlaktes om een groothoekbehandeling.

Maar eerst dus maar eens aan de slag met macro-opnamen.
Van een vorige keer wist ik waar ik Rood Bekermos (Cladonia coccifera) kon vinden bij de Pollen, en daar bleek ook de Rode Heidelucifer (cladonia floerkeana) voor te komen. Het valt echter nog steeds niet mee om van deze "rommelige" korstmosssen, met andere takjes en mosjes eromheen, een mooie compositie te maken. De foto hieronder is één van de weinige die ik wel redelijk geslaagd vind. Alle anderen zijn ofwel op de verkeerde plekken scherp, ofwel de scherptediepte is te groot (bijv. f/8 zorgt ervoor dat de mossen wel mooi scherp zijn, maar daardoor ook de rommelige achtergrond) ofwel juist te klein (met f/2.8 wordt de achtergrond mooi onscherp, maar het Bekermos of de Heidelucifer zelf is dan ook maar deels scherp).

Nadat ik -dacht ik toen- wel voldoende foto's had gemaakt, zag ik na wat rondlopen ook weer Ruig haarmos (Polytrichum piliferum). Dit is één mijn favorieten vanwege de mooie rode kleur en de eindeloze variaties aan compositie-mogelijkheden. Dit keer twee wat abstractere foto's hiervan:

Daarna ben ik weer op de fiets gestapt, een stukje verder rijdend naar de mooie zandverstuiving. De dode bomen en het duinlandschap biedt ook altijd weer mooie foto-gelegenheden.
Hier heb ik dus direct mijn 10-22mm groothoeklens op de camera gezet, en ben al rondlopend op zoek gegaan naar mooie composities. Al snel kwam ik erachter dat je met zo'n extreme groothoeklens flink dicht op je onderwerp kan gaan zitten (en moet gaan zitten als je het onderwerp beeldvullend wilt laten zien).

Verder vond ik het zelf ook altijd het mooiste om iets op de voorgrond mee te fotograferen, zoals een schaduw of een tak of stronk, zodat je een gevoel van diepte en verhoudingen krijgt.
Ook de mooie structuren in het zand, van zo'n 30cm hoogte gefotografeerd, leiden het oog mooi het beeld in.

Toen ik weg fietste zag ik ineens nog een mooie structuur in het zand, meer de helling op. En een tak had prachtig gezorgd voor afscherming van de wind, waardoor er variatie kwam in de zandstructuur. En ik had een tak die mooi op de voorgrond de aandacht kon vragen. Gecombineerd met voortjagende wolken (die steeds talrijker en donkerder werden) leverde dit naar mijn mening twee van de mooiste foto's op van vandaag:

In een volgende blog kan je een deel van deze foto's ook in zwart-wit terug zien. Toen ik ze genomen had wist ik al dat de zandstructuren en de wolkenlucht het goed zouden doen in zwart-wit, dus daar ben ik maar eens mee aan de slag gegaan...