Noord-Spaanse kust (Cantabrië en Asturië) - deel 1

Vorig jaar stond er een artikel in het tijdschrift Roots, waarin een redacteur en fotograaf Theo Bosboom de mooiste plekken aan de Noord-Spaanse kust beschreven die zij ontdekt hadden. Ruige kusten met steile rotsen naar zee, maar ook groene binnenlanden en kleurrijke rotspartijen. 

Dat leek ons een mooie bestemming voor een voorjaarsvakantie, dus van 26 april t/m 8 mei zijn we twee weken daarnaartoe gegaan. Met het vliegtuig naar Bilbao en verder met een huurauto, overnachtend in hotels.

Rijdend vanuit Bilbao kwamen we al vrij snel bij het dorpje Liencres. Ik had op Internet al gezien dat dat wel een bijzondere en fotogenieke plek moest zijn, dus we zijn daar een paar uur aan het wandelen en fotograferen gegaan :-)

Ik had mijn Big Stopper uiteraard meegenomen, zodat ik ook overdag met langere sluitertijden zou kunnen fotograferen. Want zeker bij water vind ik dat altijd prachtige platen opleveren.
Ook de bloemen langs de rand van de rotsen kon ik mooi gebruiken om een interessante voorgrond te creëren.

Op een bepaald punt kon je ook vanaf de rotsrand naar beneden gaan, om zo bij het zeewater te kunnen komen. Carin vond het wat te steil, dus die is langs de rand verder gelopen. Maar ik had al weer een prachtige fotolocatie gespot, dus na het omlaag klauteren werd ik beloond met de volgende foto:

Het was wel wat balanceren op de rotsranden, en ook het plaatsen van het statief ging niet altijd even makkelijk. Maar gelukkig heb ik geen natte voeten gehaald ;-)

Het werd ook steeds zonniger, dus ik was erg blij met mijn (Lee) filter set. En wat een heerlijkheid om daar helemaal in mijn eentje te kunnen staan, genieten van al deze pracht!

Op een gegeven moment was Carin ook, omlopend via de rotsrand, op het strand aangekomen. Na nog een laatste foto konden we toen dus gezellig weer samen verder, terug naar boven.

De volgende foto geeft vanaf de rostrand boven aardig weer hoe dit bijzondere gebied er uit ziet. Intussen was het echter al wel weer vloed aan het worden, dus waar ik eerst nog kon staan (op die schuine rotsranden), kon dat nu al niet meer...

De volgende dag zijn vanuit ons hotel in Luarca naar het westen gereden, met als doel de Playa de las Catedrales bij Ribadeo.

En om nog een beeld te geven van de kust, hieronder een (niet zo heel spannende) foto van een dorpje onderweg.

Ook de vuurtoren bij Ortiguera was even een leuk uitstapje, en ook daar liepen we weer alleen rond.

Toen we bij de Playa de las Catedrales aankwamen was het hoogwater, dus we konden eigenlijk alleen een wandeling langs de rots-rand maken. Ook hier heb ik weer heerlijk zitten spelen met mijn filters en lange sluitertijden.

Jammer genoeg werd het steeds slechter weer, er kwamen behoorlijk donkere (regen)wolken aanzetten.
Dat leverde echter wel mooie wolkenluchten op, en ook hier zorgden de bloemen aan de rand voor een mooie voorgrond.

Tja, staand of liggend formaat? Ik kan geen keuze maken welke ik fraaier vind, dus ik plaats ze allebei maar...

Omdat het echt ging regenen, zijn we maar weer vertrokken, richting het oosten, naar Luarca terug.
Hoe verder oostelijk we echter kwamen, hoe beter het weer toch weer werd. We besloten dus maar door te rijden (steeds parallel aan de kust) naar Playa del Silencio, volgens Theo Bosboom de mooiste baai aan de kust daar.

En dat bleek inderdaad te kloppen!
Aan de rand van de baai stonden rotsen met prachtige kleuren en lijnen, daar kon ik wel uren blijven fotograferen.

Echter, in het artikel van de Roots stond ook beschreven dat er in de waterpoeltjes, die bij eb ontstaan, prachtige zee-anemonen zitten. Carin ging op onderzoek uit, en riep me al snel bij zich. Ze had de eerste gevonden :-)

Het viel nog niet mee om ze, met statief vanwege het weinige licht, te fotograferen zonder hinderlijke weerspiegelingen op het water. Door het echter af te schermen met mijn lichaam lukte dat meestal toch nog wel aardig goed,

Ook de ISO moest aardig omhoog naar ISO 800 of zelfs 1600, omdat de sluitertijden anders erg lang werden. De bewegende 'armpjes' werden dan vegen i.p.v. scherpe tentakels.

Op een gegeven moment kwamen ook bij deze baai de donkere luchten aanzetten, maar de zon wist er nog net doorheen te schijnen, en uiteindelijk zijn de regenbuien net langs ons getrokken en konden we dus nog even door blijven fotograferen.

Het werd intussen de donker voor de zee-anemonen, dus ben ik maar weer even terug gegaan naar de mooi gekleurde rotsen.

Het minder felle avondlicht zorgde voor mooie gesatureerde kleuren en minder uitgebeten lichte delen.

Uiteindelijk was het al zo laat dat we de zonsondergang ook nog wel wilden afwachten.
Jammer genoeg bleek die niet spectaculair te worden, omdat er toch teveel wolken kwamen aandrijven.

We konden echter nog wel eens in de herkansing, want we zouden nog wel een paar dagen in Luarca blijven :-)

En dus volgen er binnenkort nog wel één of twee blogjes met het vervolg van onze vakantie, want we hebben nog veel meer moois gezien en heb nog een stapel mooie foto's!