Mijn laatste paddenstoelenserie van 2011 (incl. Hazenpootjes deel 2)
Mijn laatste serie met paddenstoel-foto's van dit jaar, ik vind het wel weer mooi geweest met al die zwammen. Ik heb geloof ik toch een beetje een haat-liefde relatie met de paddenstoelen. Want enerzijds vind ik ze erg fotogeniek en ga ik ieder jaar weer vol plezier op pad om ze te vinden en fotograferen. Maar anderzijds ben ik ze dan ook wel weer vrij snel zat...
Waarschijnlijk omdat je toch in vrij korte tijd erg veel paddenstoelen ziet langskomen: op fotoblogs, in tijdschriften, in nieuwsbrieven, tijdens excursies, etc.
Allereerst maar een aantal foto's die ik al begin oktober genomen heb, vóórdat ik de Hazenpootjes gevonden had. Dan bewaar ik de kleurige knallers tot het laatst ;-)
De volgende foto heb ik eens vanuit een ander standpunt genomen: pal van bovenaf. Omdat de grond eronder te rommelig was en dit niet met een groot diafragma te vervagen was, heb ik even de hulp ingeroepen van twee herfst-blaadjes. Dit zorgt ook meteen voor wat kleur en contrast ;-)
Van de volgende foto ben ik er zelf nog niet helemaal uit of ik deze nu goed vind of niet. Ondanks de kleine scherptediepte is de achtergrond nog redelijk aanwezig en rommelig. Maar door de lichte tinten zit er ook wel weer wat 'dromerigs' in.
Toch alvast even een kleurenknaller.
Met heel erg weinig licht kon ik eigenlijk alleen nog voor ISO800 en f/2.8 kiezen. ISO 800 vind ik over het algemeen de max. bij mijn camera, ik vind dat er vanaf ISO1600 echt storende ruis zichtbaar gaat worden.
En bij een dergelijk diafragma kan je dus alleen nog maar voor het detail en de kleuren gaan.
En nu eens een hele andere foto in de serie. Bijna een stijlbreuk ;-)
Genomen met een 10-22mm groothoeklens op 10mm; diafragma op f/16 zodat de zon een mooie ster zou worden; en heel iets ingeflitst met de ingebouwde flitser omdat door het tegenlicht de zwammetjes anders wel heel erg donker werden.
Op bovenstaande foto staat achter de rij met lichte hoedjes ook nog een familie Paddenstoel. Die is op de foto hierboven niet zo goed zichtbaar, maar op de volgende des te beter.
Weer plat op de grond (met mijn knieën in de verrotte blaadjes en paddenstoelenderrie :-( ) heb ik de volgende foto dóór de witte hoedjes heen genomen.
Met een groot diafragma van f/3.2 zijn de witte hoedjes niet echt meer herkenbaar, maar vormen ze wel een mooie omlijsting van pa, ma en de twee kleintjes.
Tsja, en nu dan toch weer de Hazenpootjes (coprinus lagopus).
Ik had zoveel foto's genomen dat ik het teveel vond voor één blogje, dus nu deel 2 met nog meer kleurrijke foto's.
Loes suggereerde al dat die kleurige achtergronden mijn 'handtekening' vormde. Eerst vond ik dat wel heel veel eer ("mijn foto's herkenbaar, met een eigen handtekening? Nee, dat kan niet..."). Maar wie weet is het toch stiekem wel een beetje zo, want ik houd er wel van, en mijn laatste blogjes tonen dat ook wel aan...
Allereerst een bijzonder plaatje: een mini-hazenpootje links onderin, nog in het beginstadium. En een hoedje van een andere die op het hoedje van de grote Hazenpoot was gewaaid of zo.
Meer in detail de dubbele hoed (met weer de 'lichtjes' van de dauwdruppels in het gras):
En nog maar één van het gehele paddenstoeltje.
De volgende is echt een abstracte detail foto geworden. Dit zwarte streepjes op de hoed zijn echt prachtig, dus daar wilde ik hier eens de focus op leggen.
(nb: dit keer heb ik de knalgele achtergrond wat zachter gemaakt, door verzadiging in Lightroom op -20 te zetten. Eigenlijk was deze net zo knalgeel als de eerste foto van mijn eerste blogje met Hazenpootjes, maar door een blog-reactie van Loes heb ik eens gekeken of een zachtere kleur ook mooi zou zijn, en ja dus...)
Nog één met mooie herfsttinten, waarbij ik bewust de rode kleur boven het hoedje wilde hebben en de groen-gele aan de onderkant.
Als tegenwicht aan al het kleurgeweld
En als afsluiter nog maar eens twee met mooie warme kleuren.
Aldus mijn laatste paddenstoelen van 2012, ik ben er klaar mee ;-)
Ik weet nu in ieder geval waar ik Hazenpootjes kan vinden, dus wie weet kan ik me volgend jaar weer eens gaan uitleven. En eigenlijk ben ik nu al benieuwd wat ik er dan van weet te maken, en of ik deze series nog kan overtreffen.
Mijn volgende blogje gaat (als het goed is) over echt héél iets anders, maar dat blijft nog even een verrassing...