Kootwijkerzand in zwart-wit

Afgelopen zaterdag was het weer eens een behoorlijk zonnige dag, tussen alle regenachtige en grijze dagen in. Na ontbijt en koffie dus snel op pad, om weer eens lekker te gaan struinen over het Kootwijkerzand.
Net als bij de Lange Duinen in Soest hoopte ik weer op karakteristieke vliegdennen en mooie wolkenluchten.

Dat viel gelukkig niet tegen, en ook nu weer heb ik gekozen voor een omzetting naar zwart-wit. Een zandverstuiving en vliegdennen hebben nu eenmaal weinig kleur, en zonder mooie kleuren van een zonsopkomst of zonsondergang wordt de foto in zwart-wit veel grafischer. Vooral als ook de wolkenpartijen een beetje leuk mee willen doen, zoals op deze dag.

Bij de volgende foto heb ik eens gekozen voor een hele extreme omzetting, door de blauwe lucht helemaal zwart te maken, en de groene den juist lichter. Leuk om in Lightroom hier eens mee te spelen!

Bij dit soort kale vlaktes (en omzetting naar zwart-wit) is het zaak om goed te kijken/zoeken naar lijnen en structuren in het landschap. Een wandelpad vormt zo een mooie lijn naar de stuifduin, en omdat de lucht op dit moment vrij saai was kon ik deze zo mooi grotendeels buiten beeld laten.

De volgende twee boompjes zie ik geregeld ook bij anderen langskomen. Het was dus wel weer een uitdaging om een origineel standpunt te vinden.

Af en toe verdween de zon achter een paar wolken en/of bomen, en ontstond er een mooie stralenkrans.

Mijn doel van de struintocht was Radio Kootwijk. Ik ben al geregeld op het Kootwijkerzand geweest, maar nog nooit bij dit bouwwerk. En toen ik pasgeleden (bij toeval) de blog van Monique zag over Radio Kootwijk, wilde ik er toch zeker eens naar toe.

Jammer genoeg kan je niet zomaar naar binnen, maar ook de buitenkant is wel bijzonder genoeg.

Op de terugweg kwamen er steeds meer wolken over drijven. Het zoeken naar grafische plaatjes kon dus weer verder gaan ;-)

Ook een stel vliegtuigstrepen in de lucht werken goed om wat lijnen in de foto te krijgen. Met de zon achter de boom werd dat een mooi donker silhouet, en ik was erg blij met mijn 10-22mm lens, omdat ik zo de lucht er ook nog goed op kon krijgen.

Als laatste een foto die ik eigenlijk eerder heb genomen dan de vliegtuigstrepen-foto. Maar ik vind dit zelf een waardiger foto om mee af te sluiten.
Ondanks dat de stuifduin in het midden van de foto staat, zit er -voor mij- zoveel dynamiek in de foto door de lijnen en wolken, dat dit niet erg is. Of misschien zelfs juist wel goed.

Gelukkig kon ik de uitkijktoren steeds als baken gebruiken om naar terug te lopen. Anders kan je nog aardig verdwalen zo op de zandvlakte. Uiteindelijk was ik net voor het donker weer bij de auto. Tevreden na een heerlijk dagje struinen over de stuifduinen...