Fotograferen van de zonsondergang bij Wijde Blik (Kortenhoef) - mijn werkwijze

Dit keer schijf ik dit blogje eens in de vorm van een recept / werkwijze / stappenplan. Weer eens wat anders, en hopelijk ook nog leerzaam ;-)
En uiteraard hoop ik dat jullie ook genieten van de foto's (klik op de foto's om ze groot te zien)!.

1) Donderdagavond 28 november zag ik een foto van Bas Meelker van een zonsondergang bij het IJsselmeer.
Meteen had ik zoiets van: ooooh, dat wil ik ook eens zo gaan fotograferen.

2) Ik heb dus meteen op mijn tablet via Google Maps gekeken hoever het rijden was naar een plek aan het IJsselmeer: 1 1/2 uur, 130km (enkele reis).
Mmm, da's toch wat ver erg voor een foto. Dan toch maar eens rondkijken of er een andere locatie in aanmerking kan komen.

3) Via het programma The Photographer's Ephemeris bekeek ik hoe laat (16.30u) en waar de zon onder zou gaan in het weekend van 30 november.
Vervolgens ging ik op de kaart, die in het programma getoond wordt, op zoek naar een locatie met open water, waar de zon precies op de goede plek onder zou gaan.
Zo kwam ik bij de Wijde Blik uit, bij Kortenhoef. Nog geen half uurtje rijden voor mij, dus dat is wel te doen.

4) Daarna heb ik meteen de weersverwachting van de KNMI wat beter bekeken. Ik had al gehoord dat de verwachting voor het zaterdag was: bewolkt met af en toe een zonnetje, mogelijk hier en daar een regenbuitje en matige wind.
De weersverwachting op de website van de KNMI bevestigde dat beeld. Dat leek mij dus wel veelbelovend voor een eerste poging.

5) Zaterdag rond 14.00u wilde ik op pad gaan, zodat ik twee uur voor zonsondergang op de locatie aanwezig zou zijn. Dan had ik nl. een uur om wat rond te kijken/scouten op zoek naar goede locaties en composities. En daarna had ik nog een uur tot de zon onder zou gaan.
Het was echter, na een zonnige ochtend, ineens geheel dichtgetrokken met bewolking. Twijfel dus, zal ik nog wel gaan, heeft het wel zin?
Een snelle blik op een weer-app met sattelietbeelden van de bewolking liet zien dat er na de dikke bewolking het wel eens open zou kunnen gaan trekken. Ik besloot dus om toch maar te gaan, al was het maar om de locatie eens te leren kennen.
Toen ik onderweg was en het begon te regenen, zakte mijn hoop echter tot onder het nulpunt...

6) Eenmaal aangekomen was het weer droog, en ging ik inderdaad maar eens wat goede locaties bekijken. Hier en daar al een foto nemend (van het grijze landschap en water) kon ik zo een idee krijgen of een foto bij zonsondergang zou kunnen werken.
Tot mijn verrassing waren er meerdere mooie stekjes, dus ik vroeg me al af hoe ik dat moest gaan doen?!

7) Om 15.30u zat ik weer in de auto, bedenkend wat ik zou doen. De lucht begon wat open te trekken, dus zou er toch nog een zonsondergang te zien zijn?

8) Met mijn 10-22mm lens, een Lee 0.9 hard grad en een 0.6 soft grad grijsverloopfilters op de camera (uiteraard op statief) en weer wat hoop begon ik foto's te maken.
En wonder boven wonder, de lucht werd steeds schoner geblazen door de wind, de wolkjes dreven als schaapjes steeds meer richting het oosten, en van 15,45u tot 16.55u heb ik deze foto's kunnen maken :-)
Het 0.6 soft grad grijsverloopfilters heb ik overigens vooral toegevoegd om een langere sluitertijd mogelijk te maken, zodat de golfjes in het water mooi gladgestreken werden.

9) Gelukkig weet ik al een tijdje dat ook (of misschien wel juist) na zonsondergang nog prachtige foto's te maken zijn.
De lucht kleurt dan naar een paars-achtig tint, en ook het oranje van de zonsondergang is nog langere tijd te zien.
En zo voelde ik met net als deze laatste foto: Zen!

10) Uiteraard is de laatste stap het selecteren van de gemaakte foto's in Lightroom, hier en daar de horizon net wat rechter zetten, de belichting en kleuren iets verbeteren waar nodig, en dan tevreden achterover zitten en genieten van deze serie.
En uiteraard daarna dit blogje schrijven...

Tenslotte:
Een bedankje aan Bas Meelker is op zijn plaats, zonder zijn inspirerende foto's was ik waarschijnlijk niet hiervoor op pad gegaan.
Ook het weer zat uiteindelijk enorm mee. Door mijn voorbereiding was de kans op succes redelijk groot, maar wat mazzel moet je toch altijd hebben.
En het was uiteindelijk ook voor mij wel weer verrassend dat 'bij mij om de hoek' dit soort foto's te maken zijn...