Een paar dagen foto-excursie naar de Opaalkust in Frankrijk

Half maart was het zeker geworden dat ik mijn baan per 1 mei op zou zeggen en dat ik pas per 1 juni in mijn nieuwe baan zou gaan beginnen. Gecombineerd met een flinke lading verlofdagen betekende dit dat ik vanaf begin april 2 maanden vrij zou zijn. Wat een weelde! :-)
Ik ben dus direct rond gaan kijken naar foto-reizen of -workshops in april of mei, want daar zou ik dan mooi eens aan mee kunnen gaan doen (Carin kon geen extra vrij krijgen van haar werk, dus ik moest mezelf zien te vermaken).

Helaas bleek heel veel al volgeboekt te zijn, of net geweest of pas in juni of juli. Zo ook een fotoreis naar de Opaalkust met Wilco Dragt, die sprak me wel erg aan.
Daarom heb ik op een gegeven moment maar besloten om zelf naar de Opaalkust te gaan.

Ik had na wat zoeken op Internet een heleboel informatie gevonden over het gebied, incl. een erg goed artikel van Bart Heirweg.
Daar stond precies in beschreven waar wat te doen en vinden was.

Op maandag 7 april ben ik 's morgens om 09.00u uit Zeist vertrokken, en ik was om 13.00u al bij het hotel in Wimereux. Het begin van 4 dagen fotograferen aan de bijzonder kust, met hoge kalkstenen rotsen en een heel groot getijden-verschil.
De eerste foto, helemaal bovenaan, heb ik die middag nog kunnen maken. Helaas begon het 10 minuten later met bakken uit de lucht te regenen, en heb ik niet veel meer kunnen doen dan wat rondrijden om de omgeving te verkennen.
De tweede foto in dit blog heb ik de volgende ochtend gemaakt, net voor zonsopkomst.

 

Wat ik zeker wilde gaan fotograferen waren de palen die daar in zee zijn geplaatst als mosselbanken. Bij vloed zijn ze totaal niet zichtbaar, maar met eb kan je er zo naar toe lopen en dichtbij komen.

Gewapend met mijn Lee Big Stopper was het gelukkig niet zo erg dat het precies midden op de dag eb werd, ook nu kon ik leuk spelen met lange sluitertijden om zo een bijzonder effect in de foto te krijgen.

Er stonden ook palen met een soort netten erover heen, waar de mosselen zich op konden vasthechten.

 

Een grote verrassing voor mij was het binnenland. Prachtig glooiende heuvels, die mij wel deden denken aan Toscane.
En zo in het voorjaar stonden overal mooie gele koolzaad-velden.

 

Ook het fort bij het dorpje Ambleteuse is een mooie foto-onderwerp. Ook hier weer mooie rotspartijen die bij laag water zichtbaar worden, en dit gecombineerd met het warme licht van de ondergaande zon levert de volgende foto op:

Iedere ochtend ben ik ruim voor zonsopkomst (07.15u) opgestaan, zodat ik minstens een half uur had om van het blauwe half uurtje vóór zonsopkomst te kunnen genieten.
Omdat ik ook een klein half uurtje moest rijden en een kwartier moest lopen over de klif naar dit strandje, kan je wel nagaan dat mijn wekker echt heel vroeg stond.

Toch was dit iedere dag weer de moeite waard. Geen zonsopkomst is hetzelfde, en het is echt genieten om met vogel-gezang en een ruisende zee dit mee te kunnen maken.

Al veel te snel wordt het licht feller en harder, en ging ik op zoek naar andere onderwerpen.
De zee maakte door het getij prachtige structuren in het zand, en met een stuk zeewier en laag strijklicht leverde dat weer een mooi plaatje op.

En de mosselpalen bleven me aantrekken ;-)
Ook woensdag 9 april ben ik er weer heen gegaan. Ik heb dat vaak ook wel nodig: meerdere keren naar een zelfde locatie gaan en hetzelfde onderwerp fotograferen. Op die manier kan ik weer nieuwe composities uitproberen en ook het licht is iedere keer weer anders.

En hier speelde het getij dus ook een grote rol. Er zit tot zo'n 6 (!!!) meter verschil tussen eb en vloed, en deze paaltjes waren alleen bij eb echt goed bereikbaar.
Deze dag had ik het zo getimed dat ik er voor de laagste waterstand was om met terugtrekkend water te kunnen fotograferen, en ik ben gebleven tot het weer vloed werd en het water dus steeds weer hoger kwam te staan.

Een lange sluitertijd, scheve paaltjes en een strakblauwe lucht: ik vind dit zelf wel een erg geslaagde, bijzondere foto:

 

De laatste ochtend (donderdag 10 april) was het bewolkt en nevelachtig, en gelukkig had ik al besloten om niet nog een keer naar de zonsopkomst aan zee te gaan, maar me nu eens op het binnenland te richten.
Helaas viel de zonsopkomst vanaf een hoog uitkijkpunt wat tegen, maar een tijdje later kwam de zon toch nog aardig door.
Dit stuk landbouwgrond op een heuvel vormde zo een beeld dat bijna lijkt op de Sossusvlei in Namibië ;-)

 

Bijna op dezelfde plek, maar nu precies naar de andere kant, tegen de zon in, gefotografeerd, zag ik ineens dit fraaie gelaagde landschap. Door het beetje nevel in tegenlicht en de nog laagstaande zon is dit dan weer een foto die ook zo in Toscane gemaakt zou kunnen zijn.

 

Ik ben toen teruggereden naar mijn hotel, via allemaal kleine weggetjes dwars door het landbouw-gebied en de kleine dorpjes.
Wat een contrast met de zee en kust die hier een paar kilometer vanaf ligt...

Het weer leek die dag verder niet meer zo goed te worden/blijven, en mijn inspiratie aan de kust was eigenlijk wel een beetje op.
Daarom besloot ik, na even raadplegen van een weer-app op mijn telefoon, om via het Hallerbos bij Brussel terug naar huis te rijden.
Wat een goede keuze: prachtig weer daar, en de hyacinten stonden geweldig te bloeien. Maar dat is wellicht nog iets voor een volgend blogje...

Ik deze blog heb ik een kleine selectie gemaakt van mijn Opaalkust-foto's, de rest kan je zien in mijn portfolio (maar vergeet niet eerst even een reactie op dit blogje te schrijven!)
Daar zal ik ook een serie zwart-wit bewerkingen gaan plaatsen van een aantal Opaalkust-foto's.