Campanula en Gazania - in de achtertuin

De achtertuin kan ook fotografisch een zeer inspirerende plek zijn!
Het voordeel is uiteraard dat je er niet voor de deur uit hoeft, en het uitzoeken van het juiste moment om iets te fotograferen is ook erg makkelijk.
Toen Carin pasgelden een aantal nieuwe bloemetjes gepland had in de tuin, die fris en vrolijk volop in bloei stonden, heb ik dus al snel mijn camera tevoorschijn gehaald. Met mijn nog vrij nieuwe 100mm macro lens heb ik me eens lekker een paar uurtjes uitgeleefd.

Allereerst heb ik me gestort op de Campanula's (als iemand de exacte soortnaam weet, stel ik een reactie zeer op prijs! Er zat geen kaartje meer bij of Carin had die al weggegooid...). Het viel niet mee een mooi egale achtergrond te verkrijgen, en toch nog genoeg scherptediepte te houden om de bloem herkenbaar in beeld te krijgen. Met f/4 heb ik hier een redelijk compromis gevonden:

Gelukkig waren nog niet alle bloemetjes al volledig open, zodat de volgende foto een heel ander beeld geeft:

En bij één bloemetje waren de meeldraden prachtig gekruld, dus die 'moest' ik van nog dichterbij erop zien te krijgen. Liggend op mijn buik in het gras, met de zonnekap van de lens bijna tegen het bloemetje aan ging het net...

 

Overigens heb ik al deze foto's uit de hand genomen. Ik heb mijn statief wel erbij gepakt, maar ik moest zo laag op de grond liggen, dat ik het niet praktisch vond om het statief ook echt te gebruiken. En daarnaast was ik toch ook wel erg benieuwd hoe goed de IS (Image Stabilizer) zou werken op deze lens en op dit macro-formaat. En ik moet zeggen: ik ben prettig verrast. Het aantal scherpe foto's was vrij hoog, en dat terwijl er ook een behoorlijke wind stond. En daar helpt een IS nou weer niet tegen helaas...

 

Mijn tweede aandachtspunt waren onze nieuwe Gazania's. In eerste instantie wilde ik vooral het bloemenhart met de mooie gekleurde rand en de stampers/meeldraden fotograferen, maar al snel zag ik een vliegje (???) op een bloem zitten, die compleet onder het stuifmeel zat. Poten, kop, vleugels, alles was helemaal geel!

Omdat de bloemen in een bak zaten, kon ik vrij makkelijk een donkere achtergrond erachter creëren, zodat de bloem en de vlieg mooi afsteken.

Pas na enige tijd had de vlieg de moed en kracht teruggekregen om over de bloem op pad te gaan. Moeizaam door het extra gewicht liep hij naar het uiteinde van een bloemblaadje, maar wegvliegen was duidelijk nog teveel werk.

Uiteindelijk stootte ik dan toch een keer met mijn lens tegen de bloem, en kwam de vlieg op een ander blaadje terecht. Blijkbaar had hij daarbij ook wat stuifmeel verloren, want de vleugels gingen open en 2 tellen later was hij weggevlogen...