Bostulp en Dichtersnarcis

Hoewel het dit voorjaar vrij lang koud bleef, vond ik het een super tijd om voor de diverse lentebloemen op pad te gaan. Via een foto van Jody Zweserijn op Facebook zag ik op een gegeven moment dat de Bostulpen (Tulipa sylvestris) bij Amelisweerd in bloei stonden.

Ik wist dat ze er moesten staan, maar ik had ze er nog nooit gezien. Laat staan gefotografeerd.

 Dus snel ben ik op een donderdagavond na het eten op pad gegaan. Ik hoopte op een mooie kleurige zonsondergang, die in de vorm van fraaie bokeh cirkels in de achtergrond voor een warme sfeer zouden zorgen.
Maar dat viel nog niet mee: ik vond slechts een klein groepje tulpjes langs het pad. Ik had dus niet zoveel mogelijkheden om te  spelen met voor- en achtergrond.

Ook stond er een nogal dikke boom in de achtergrond in de weg. En laat ik nu net die avond mijn kettingzaag zijn vergeten mee te nemen in mijn fototas... ;-)

 De bustulpen waren overigens nog niet echt ver in bloei, de meesten waren zoals op de foto's hierboven nog ver dicht.
Gelukkig was er één die al wel verder open was, en met een beetje 'zoeken' met de camera bleek deze zich mooi te richten op de donker-oranje bokeh cirkel.

Nadat de zon verdwenen was, en dus ook de mooie lichtcirkels, liep ik nog een stukje rond op zoek naar andere bostulpen voor een volgende foto-sessie. In plaats daarvan kwam ik echter enorme hoeveelheden Dichtersnarcissen (Narcissus poeticus) tegen.

Het was dus al behoorlijk schemerachtig, en ze stonden ook nog op een donker plekje. Maar omdat het zulke lichte, witte bloemen zijn was dat niet zo'n probleem. Sterker nog, in vol zonlicht worden dit vast uitgebeten witte vlekken.

Nu ontstond er door het blauwige schemerlicht wel een lekker sfeertje. En om dat te benadrukken heb ik de meervoudige belichting gebruikt: de ene foto scherp gesteld op de rode rand in de bloem, de tweede foto wat onscherp.

Zoals ik altijd graag doe ben ik ook nu weer een week later nog eens terug gegaan. Ik heb dan de foto's van de eerste keer kunnen bekijken en beoordelen en ga dan met nieuwe (verbeter-) ideeën graag nog eens aan de slag.
Dit keer wilde ik me eerst richten op de narcissen, om ze ook met wat meer licht nog eens te fotograferen. Geen dubbele opnamen dit keer, maar een poging om de sierlijkheid wat meer in beeld te krijgen.

Bij de volgende foto is dat aardig gelukt, maar ik baal er wel weer van dat het bloemblaadje rechts er niet helemaal op staat. Er valt volgend jaar dus nog wat te verbeteren...

Hierna ben ik weer op zoek gegaan naar de bostulpen. Ik vond er dit keer véél meer, maar helaas was de ondergroei in een week tijd al zo dicht geworden dat het mooie laatste zonlicht er niet meer doorheen wist te schijnen.

 Tot mijn verbazing zag ik ook nog een flink veld met wilde hyacinten, maar ook daar was het mooie licht al vrijwel verdwenen.
Volgend jaar moet ik dus nog maar eens in de herkansing, iets eerder in het jaar en iets eerder op de avond.

Er zat dus niets anders op dan nog maar eens richting de narcissen gaan. Die staan er echt in enorm grote aantallen, dus een mooi plekje met goede achtergrond is altijd wel te vinden.

Maar toch ook weer sneller dan ik had gewild verdween de zon achter de bomen en horizon...

Al met al twee avonden waarop ik mij prima vermaakt heb met bloemen die ik niet eerder gefotografeerd had. Gelukkig kan het altijd beter, volgend jaar ga ik nog eens terug..