Mist (en reeën) op de Westerheide

Na mijn vorige post, die nogal kleurig begon, dit keer een mistig blogje zonder kleur.

Op vrijdagavond 23 november voorspelde de weerman voor de volgende ochtend dichte mist, die mogelijk over zou gaan in laaghangende bewolking. Optimist als ik was hoopte ik natuurlijk dat het wel mee zou vallen, en dat het zonnetje eerst nog even tevoorschijn zou komen. Om zo de mist eerst nog even een mooie kleur te geven.
En daarbij hoopte ik, door weer eens naar de Westerheide bij Hilversum te gaan, om zelfs één of meer reeën in de mist te kunnen fotograferen.

Maar helaas, een zonnetje of mooi licht zat er deze keer dus niet in. :-(

Vandaar dat ik thuis, toen ik de gemaakte de foto's bekeek,  besloot om er een zwart-wit sausje over heen te gooien.
Dat versterkt in dit geval de desolate sfeer zoals ik hem die ochtend voelde.

Ook vermaakte ik me daar met een experimentje met de zelfontspanner en een wat langere sluitertijd, in een poging om zo een wat spookachtige sfeer te creëren:

 

Nadat ik al een tijd had rondgelopen en nog geen ree gezien had en de zon maar niet tevoorschijn wilde komen, besloot ik het maar op te geven en weer eens richting auto te lopen.
En ja hoor, wat sprong daar ineens voor mij weg?! :-)

Door een zo laag mogelijk standpunt in te nemen (met de camera op statief) kon ik een mooi coulissen-effect creëren, met lichte en donkerder lagen en omhoogstekende grassprieten.

Ik had niet meer verwacht dat ik de reetjes nog zou zien, want er kwamen ook al steeds meer mensen met honden, of wandelend en zelfs op mountainbikes over de heide. Dat dit toch gebeurde was toch wel weer een mooie afsluiting.

En ondanks het ontbreken van een mooie zonsopkomst bij de mist, is dit toch ook wel weer een bijzondere serie geworden (al zeg ik het zelf ;-) ).